Już samo spisanie bywa problematyczne. Co dopiero gdy się ją zawiera z kimś kto nie posługuje się językiem polskim! Jeszcze to tłumaczyć?
Ostatnio jeden z naszych Klientów poprosił nas o odpowiedź na pytanie, czy jeśli zawiera umowę z obcokrajowcem, to musi przetłumaczyć umowę na jego ojczysty język. Biorąc pod uwagę aktualną sytuację na rynku i wciąż wzrastającą liczbę obcokrajowców decydujących się na podjęcie w Polsce edukacji, zatrudnienia i otwarcie swoich biznesów, pewnie coraz więcej przedsiębiorców stanie przed takim dylematem.
Ogólna zasada jest prosta. Umowy w Polsce zawieramy w języku polskim. Koniec.
Jak to jednak zwykle bywa diabeł tkwi w szczegółach. Istnieją wyjątki od tej zasady, które uzależnione są od okoliczności w jakich zawieramy umowę. Inaczej będzie to wyglądało jeśli umowę zawieramy z innym przedsiębiorcą, a inaczej jeśli drugą stroną umowy jest konsument albo pracownik.
Za konsumenta będziemy uważali osobę fizyczną dokonującą z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą, która w chwili zawarcia umowy ma miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Jeżeli zawieramy umowę z taką osobą i ma być ona wykonana lub wykonywana na terytorium Polski wówczas obowiązkowo umowa taka musi być sporządzona w języku polskim, jednak nic nie stoi na przeszkodzie, aby sporządzić ją również w innej, dodatkowej wersji językowej.
Należy jednak pamiętać, że konsument ma prawo zażądać sporządzenia umowy w obcym języku, którym się posługuje. Jeśli zwróci się z takim wnioskiem do przedsiębiorcy, wówczas umowę należy sporządzić w dwóch wersjach językowych.
Tak samo jak z konsumentami sprawa ma się w przypadku zawierania umowy o pracę oraz sporządzania wszelkiej dokumentacji towarzyszącej (regulaminy, oświadczenia, formularze itp.) – jeżeli pracownik w chwili zawarcia umowy mieszka w Polsce a praca ma być świadczona też w Polsce wówczas dokumenty obowiązkowo należy sporządzić w języku polskim (można też w dodatkowej wersji językowej).
Pracownik, podobnie jak konsument, może zażądać od pracodawcy by umowa została sporządzona w dodatkowym, wskazanym przez niego języku, który jest mu znany.
Jeśli stroną umowy jest inny przedsiębiorca, wtedy przysługuje większa dowolność – język umowy wybierają strony, zgodnie z ich preferencjami. Może ona być w całości sporządzona w języku obcym. Może mieć dwie wersje językowe. Jak chcecie. Bez znaczenia jest miejsce zamieszkania, siedziby czy wykonania umowy.
Warto jednak pamiętać o trzech kwestiach:
Jeśli stroną umowy nie jest konsument ani pracownik, może ona być sporządzona w dowolnym języku, a jeśli miałby być to język inny niż polski, to najlepiej sporządzić ją od razu w dwóch wersjach językowych – polskiej i obcojęzycznej oraz wskazać, która z nich jest wiążąca. Jeśli stroną umowy jest konsument albo pracownik, wtedy obligatoryjnie umowa musi być w języku polskim. Obowiązek sporządzenia jej w dwóch językach powstanie dopiero wtedy, gdy konsument albo pracownik tego zażąda i wskaże język.
Pan Mariusz* prowadzący dużą firmę budowlaną trafił do nas gdy szukał...
Zobacz więcej